حقوق شهروندی نگاهی به لزوم اطلاع رسانی درباره قوانین آپارتمان نشینی در جامعه تنش و درگیری بین ساکنان آپارتمان به عللی از جمله پرداخت نکردن شارژ یا انجام ندادن تعمیرات جزئی یا بی توجهی به حقوق سایر ساکنان، در ردیف مشکلاتی قرار گرفته است که امروزه غالباً با آن مواجهیم.
این بحث ها که گاه جزئی است و گاه پرخطر ـ چنان که ممکن است به زد و خورد و حتی قتل منجر شود ـ ریشه در ناآگاهی از مقررات و قوانین و به طور کلی فرهنگ آپارتمان نشینی و بی توجهی به رعایت این مقررات دارد.
به طور کلی به نظر می رسد سرعت ایجاد بسترهای لازم برای توسعه شهرنشینی حرکتی به مراتب کندتر از روند مهاجرت به شهرها دارد و ضعف در فرهنگ آپارتمان نشینی از پیامدهای همین امر است.
به طور کلی مهاجرت از روستاها به شهرها، همواره به عنوان زنگ خطری برای دولت ها محسوب می شود چرا که از پیامدهای این امر علاوه بر مسائل ناشی از خالی شدن روستاها از سکنه و گسترش شهرنشینی با سرعتی بسیار بیش از سرعت ایجاد زیرساخت های لازم و تبعات این همه، از جمله افزایش آسیب های اجتماعی است.
در این میان، آنچه کمتر مورد توجه قرار می گیرد، فرهنگ شهرنشینی و از جمله آن، فرهنگ آپارتمان نشینی است. هجوم مهاجرین به شهرها معضل محل سکونت آنها را در پی دارد و محدودیت فضای شهرها، خود به خود آپارتمان نشینی و حد اعلای آن برج نشینی را گسترش داده است. مسلماً زندگی در برج ها و آپارتمان ها، شرایط خاصی می طلبد و ساکنان آپارتمان ها باید محدودیت های قانونی و عرفی بسیاری را متحمل شوند. اینجاست که موضوع فرهنگ سازی آپارتمان نشینی و زندگی در آپارتمان ها مطرح می شود. ناآگاهی ساکنین به اصول زندگی در آپارتمان و بی اطلاعی آنان از هزینه های مشاعی ساختمان، از جمله مواردی است که تنش هایی را بین ساکنان آپارتمان فراهم می کند. البته آپارتمان نشینی و زندگی در برج ها فی نفسه تهدیدی بر بهداشت روانی افراد محسوب می شود. زیرا مسائلی چون ترس از ارتفاع، شلوغی محل سکونت، احساس ناامنی ناشی از زلزله و انفجارهای ناشی از نقص در تاسیسات ساختمان، ساکنین را در شرایط استرس زا قرار می دهد. وقتی موضوع ناآگاهی از هزینه ها و محدودیت های قانونی و عرفی نیز به این شرایط افزوده شود، زندگی در آپارتمان ها، توام با تنش و چالش جدی خواهد بود. به گونه ای که می توان گفت امروزه ناآگاهی از قوانین و عرف حاکم بر زندگی آپارتمان نشینی، علت اصلی ایجاد تنش در روابط ساکنین است. پرداخت نکردن شارژ ساختمان و هزینه های مشاعی احتمالی و انجام ندادن تعمیرات جزئی و اساسی احتمالی که با نقض حقوق ساکنان و ایراد خسارات به آنان همراه است، اغلب منجر به درگیری هایی گاه جزئی و گاه بزرگ می شود و آسایش و آرامش ساکنان مجاور را به مخاطره می اندازد. باتوجه به نقص اطلاع رسانی در زمینه قوانین آپارتمان نشینی شاید بتوان به هر دو طرف درگیر در این مسائل حق داد زیرا ریشه اختلافات ناشی از ناآگاهی از عرف زندگی در آپارتمان ها و لزوم رعایت حقوق سایرین با لحاظ محدودیت های بیشتر است. در این میان پرسشی که مطرح می شود این است که چطور می توان اطلاعات لازم را در زمینه قوانین، عرف و فرهنگ آپارتمان نشینی به افراد داد تا از بروز این قبیل اختلاف ها که گاه به قتل نیز ختم می شود، پیشگیری کرد. آیا این یکی از وظایف رسانه ها نیست؟ می توان گفت اطلاع رسانی در این زمینه از حقوق مسلم شهروندان برگردن رسانه هاست و باید با برنامه ریزی اصولی و تهیه مقالات و برنامه های مستند، علمی و حقوقی و تهیه سریال ها و فیلم های مناسب، وظیفه فرهنگ سازی و اطلاع رسانی را انجام دهند.
از دیگر اقدامات می تواند ارائه بروشورهای اطلاع رسانی درباره قوانین آپارتمان نشینی و وظایف ساکنان آپارتمان ها و برج ها در بین خانواده های ساکن در آپارتمان ها و مدارس باشد. هیات مدیره آپارتمان ها نیز می توانند با ارائه بروشورهای اطلاع رسانی و تشکیل جلسات توجیهی با حضور اعضای خانواده های ساکن در امر اطلاع رسانی سهیم باشند و ضمن یادآوری اصول، قوانین و مقررات آپارتمان نشینی، عواقب بی توجهی به این مقررات را متذکر شوند. نتیجه طبیعی این اقدامات که انجام برخی از آنها هزینه چندانی نمی خواهد، کاهش چشمگیر مشکلات آپارتمان نشینی است.
